hier beginnen we xD
de rpg!!
-
Rosa
- Site Admin
- Berichten: 28
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:30
De wind guurde langs Aaron zijn wang en hij trok zijn kraag omhoog om zich te beschermen van het weer. Hij drukte zichzelf tegen een van de muren aan om door de kleine raamkozijnen beschermd te worden van de regen. Hij wreef zijn kletsnatte haar uit zijn gezicht en keek met samengeknepen ogen omhoog naar de lucht, het zou voorlopig nog wel regenen. Hij keek kort op zijn horloge en liet zijn blik glijden langs de straat. Het was compleet leeg, alsof hij in een soort spookstad terecht was gekomen. Natuurlijk was dit ook niet de beste wijk om te zijn, sinds het tegen een ghetto aan leunde. Het geluid van een ronkende motor klonk in de verte en er kwam een zwarte auto de straat in rijden. De wagen stopte voor Aaron en hij liep voorovergebogen naar de auto toe, met zijn jas omhoog getrokken om zijn hoofd te beschermen. Hij haalde een natte envelop uit zijn kontzak en schoof het door het raampje dat een klein stukje open stond. Een vreemde hand reikte een klein zakje naar hem uit en Aaron pakte hem aan. ''Wat? Dit is nog minder dan vorige week?'' Het raam sloot en de auto scheurde weg. Aaron schold en stampte even op de grond. Hij trok zich weer terug tegen de muur aan en gleed langs de bakstenen een steegje in om het zakje met trillende handen open te maken. Hij verborg zich achter een vuilnisbak en bekeek even de inhoud. Hij snuffelde even aan het zakje en stopte het toen netjes terug in zijn zak om de straat uit te rennen.
Hij smeet de deur van de motel kamer achter zich dicht en gooide zijn natte jas over de verwarming. Hij haalde een hand door zijn natte haar en plofte op bed met het kleine zakje in zijn hand. Hij maakte de korrels los van elkaar en pakte een lepel van het nachtkastje die eruit zag alsof hij was opgegraven bij een archeologische ontdekking. Hij schoof het poeder in de lepel en hield er een aansteker onder. Na niet al te lange tijd was het witte poeder opgelost in een gele vloeistof. De volgende stap was de injectienaald. Hij pakte een - waarschijnlijk al gebruikte - injectienaald en vulde het met de vloeistof. Trillend haalde hij de riem van zijn broek en bond die om zijn bovenarm om vervolgens de dikste ader uit te zoeken en de vloeistof er in te legen. Hij haalde diep adem terwijl hij voelde hoe het zich verspreidde. Zijn ademhaling verlangzaamde en hij zakte achterover op het bed om de heroïne z'n werk te laten doen.
Aaron zat in een stoel en was voorover gebogen. Hij had zijn gezicht in zijn handen liggen en kwam overeind toen de kleine hakjes van de begeleidster de kamer vulde. Hij bekeek kort de mensen die net als hij in de kring zaten, hun wangen waren ingevallen en hun ogen hol en dood, hopelijk zag hij er niet zo uit... Toch zag hij er wel uit als een heroïne verslaafde, zijn wangen waren net zo ingevallen als die van zijn buurman en zijn ogen waren grijs en dof. Ondanks dat bleef hij een knappe jonge man. Zijn haar was donker en hing langs zijn oren in piekjes, zijn wenkbrauwen waren donker en een licht stoppelbaardje. Door zijn vermagering was hij er wel op achteruitgegaan, sinds hij op de middelbare school ooit heel sportief was geweest. Aaron wreef langs zijn voorhoofd en keek even naar de regen die tegen de ruiten tikte. Zijn ogen schoten naar het schrijven van de vrouw op haar papier en het zenuwachtige getik van een man naast hem. Na een diepe haal adem begon de vrouw te spreken. ''Welkom allemaal. Laten we beginnen met ons voor te stellen, mijn naam is Patty en ik ben 56 jaar, ik heb twee kinderen en ik ben getrouwd met mijn man Ross, nu jij.'' Ze keek afwachtend naar Aaron die stom genoeg was naast de lege stoel te gaan zitten. ''Ik ben Aaron.'' Mompelde hij, bijna onverstaanbaar. ''Luider, en sta maar op. Vertel maar waarom je hier bent.'' Aaron haalde diep adem en stond op. Hij was onwijs verlegen aangelegd en vond het heel vervelend om voor meerdere mensen te spreken, daar had hij op de middelbare school al last van. ''Mij naam is Aaron.'' Herhaalde hij. ''En ik ben hier omdat ik... verslaafd ben aan heroïne. Ik spuit ongeveer drie keer per week en heb bijna tien duizend dollar schuld daardoor.'' Hij plofte weer neer. ''Heel goed, volgende.'' Toen de zenuwachtige man naast hem aan het praten was luisterde Aaron al niet meer. Hij zag er ook uit als een heroïne verslaafde, zijn wangen waren net zo ingevallen als die van zijn buurman en zijn ogen waren grijs en dof. Ondanks dat bleef hij een knappe jonge man. Zijn haar was donker en hing langs zijn oren in piekjes, zijn wenkbrauwen waren donker en een licht stoppelbaardje. Door zijn vermagering was hij er wel op achteruitgegaan, sinds hij op de middelbare school ooit heel sportief was geweest.
Hij smeet de deur van de motel kamer achter zich dicht en gooide zijn natte jas over de verwarming. Hij haalde een hand door zijn natte haar en plofte op bed met het kleine zakje in zijn hand. Hij maakte de korrels los van elkaar en pakte een lepel van het nachtkastje die eruit zag alsof hij was opgegraven bij een archeologische ontdekking. Hij schoof het poeder in de lepel en hield er een aansteker onder. Na niet al te lange tijd was het witte poeder opgelost in een gele vloeistof. De volgende stap was de injectienaald. Hij pakte een - waarschijnlijk al gebruikte - injectienaald en vulde het met de vloeistof. Trillend haalde hij de riem van zijn broek en bond die om zijn bovenarm om vervolgens de dikste ader uit te zoeken en de vloeistof er in te legen. Hij haalde diep adem terwijl hij voelde hoe het zich verspreidde. Zijn ademhaling verlangzaamde en hij zakte achterover op het bed om de heroïne z'n werk te laten doen.
Aaron zat in een stoel en was voorover gebogen. Hij had zijn gezicht in zijn handen liggen en kwam overeind toen de kleine hakjes van de begeleidster de kamer vulde. Hij bekeek kort de mensen die net als hij in de kring zaten, hun wangen waren ingevallen en hun ogen hol en dood, hopelijk zag hij er niet zo uit... Toch zag hij er wel uit als een heroïne verslaafde, zijn wangen waren net zo ingevallen als die van zijn buurman en zijn ogen waren grijs en dof. Ondanks dat bleef hij een knappe jonge man. Zijn haar was donker en hing langs zijn oren in piekjes, zijn wenkbrauwen waren donker en een licht stoppelbaardje. Door zijn vermagering was hij er wel op achteruitgegaan, sinds hij op de middelbare school ooit heel sportief was geweest. Aaron wreef langs zijn voorhoofd en keek even naar de regen die tegen de ruiten tikte. Zijn ogen schoten naar het schrijven van de vrouw op haar papier en het zenuwachtige getik van een man naast hem. Na een diepe haal adem begon de vrouw te spreken. ''Welkom allemaal. Laten we beginnen met ons voor te stellen, mijn naam is Patty en ik ben 56 jaar, ik heb twee kinderen en ik ben getrouwd met mijn man Ross, nu jij.'' Ze keek afwachtend naar Aaron die stom genoeg was naast de lege stoel te gaan zitten. ''Ik ben Aaron.'' Mompelde hij, bijna onverstaanbaar. ''Luider, en sta maar op. Vertel maar waarom je hier bent.'' Aaron haalde diep adem en stond op. Hij was onwijs verlegen aangelegd en vond het heel vervelend om voor meerdere mensen te spreken, daar had hij op de middelbare school al last van. ''Mij naam is Aaron.'' Herhaalde hij. ''En ik ben hier omdat ik... verslaafd ben aan heroïne. Ik spuit ongeveer drie keer per week en heb bijna tien duizend dollar schuld daardoor.'' Hij plofte weer neer. ''Heel goed, volgende.'' Toen de zenuwachtige man naast hem aan het praten was luisterde Aaron al niet meer. Hij zag er ook uit als een heroïne verslaafde, zijn wangen waren net zo ingevallen als die van zijn buurman en zijn ogen waren grijs en dof. Ondanks dat bleef hij een knappe jonge man. Zijn haar was donker en hing langs zijn oren in piekjes, zijn wenkbrauwen waren donker en een licht stoppelbaardje. Door zijn vermagering was hij er wel op achteruitgegaan, sinds hij op de middelbare school ooit heel sportief was geweest.
-
Aaricia
- Site Admin
- Berichten: 29
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:15
Het was bijna een beetje pijnlijk om al deze mensen zo in een kringetje te zien zitten. Niemand zag er echt gezond uit; velen waren te dun, hadden ingevallen gezichten of zagen er algeheel onverzorgd uit. En iedereen friemelde. Aan een tas, aan randjes van een shirt, aan plukjes haar. Trillende handen, ook. Ze staarde naar haar eigen palmen, ook zij trilde een beetje, maar dat was door de zenuwen - of zo hield ze zichzelf voor. Ze luisterde naar de korte verhaaltjes van de mensen om zich heen. Cocaïne, heroïne, meth, het kwam allemaal voorbij. Waarom was ze hier eigenlijk? Haar "drug" was niet eens illegaal, het aanschaffen of verkopen zou haar geen crimineel maken.
Voor ze het echt wist was het haar beurt, en ze stond op, schraapte even haar keel. 'Ik heet Mia, en ik heb een alcoholverslaving.' Ze wist niet echt hoe ze het nog verder moest expliciteren en ging daarom maar weer snel zitten. Een hoeveelheid noemen? Zeggen wat ze dronk? Zeggen dat ze net nog had gedronken, voordat ze hierheen ging, ook al had ze gezworen dat ze het niet zou doen? Opnieuw keek ze de groep rond, terwijl de persoon die naast haar zat ondertussen opstond om zijn korte verhaal te doen. Alsof ze de enige was die nog niet per direct was begonnen met stoppen. De man naast haar had een verslaving aan cocaïne, en in tegenstelling tot Mia hield hij ook meteen een heel levensverhaal. Over hoe hij vroeger, toen hij nog jonger was - hij was nu in de veertig -, had geprobeerd door te breken in de muziekwereld. Dat was niet gelukt, maar hij had wel genoeg van de rock 'n roll lifestyle meegekregen om een verslaving op te lopen. Zijn vrouw was een paar maanden geleden weggegaan, en die scheiding was zijn reden om naar deze bijeenkomst te komen. Zodat hij zijn kinderen weer mocht zien.
Mia vroeg zich af voor wie zij hier eigenlijk was. Haar vader had niet eens gereageerd toen ze zei dat ze ging, en hij wilde al helemaal niet mee.
Toen iedereen in het rondje geweest was, stond Patty weer op. 'Bedankt voor het delen,' glimlachte ze, 'dit is al een heel moedige eerste stap op weg naar verbetering. Zoals jullie hebben gehoord zijn we met een heel brede groep, met allerlei verschillende verslavingen. Geen enkele verslaving is minder erg dan de andere. Jullie zijn hier omdat jullie hulp en verbetering willen, en samen gaan we dit proces tegemoet.'
Voor ze het echt wist was het haar beurt, en ze stond op, schraapte even haar keel. 'Ik heet Mia, en ik heb een alcoholverslaving.' Ze wist niet echt hoe ze het nog verder moest expliciteren en ging daarom maar weer snel zitten. Een hoeveelheid noemen? Zeggen wat ze dronk? Zeggen dat ze net nog had gedronken, voordat ze hierheen ging, ook al had ze gezworen dat ze het niet zou doen? Opnieuw keek ze de groep rond, terwijl de persoon die naast haar zat ondertussen opstond om zijn korte verhaal te doen. Alsof ze de enige was die nog niet per direct was begonnen met stoppen. De man naast haar had een verslaving aan cocaïne, en in tegenstelling tot Mia hield hij ook meteen een heel levensverhaal. Over hoe hij vroeger, toen hij nog jonger was - hij was nu in de veertig -, had geprobeerd door te breken in de muziekwereld. Dat was niet gelukt, maar hij had wel genoeg van de rock 'n roll lifestyle meegekregen om een verslaving op te lopen. Zijn vrouw was een paar maanden geleden weggegaan, en die scheiding was zijn reden om naar deze bijeenkomst te komen. Zodat hij zijn kinderen weer mocht zien.
Mia vroeg zich af voor wie zij hier eigenlijk was. Haar vader had niet eens gereageerd toen ze zei dat ze ging, en hij wilde al helemaal niet mee.
Toen iedereen in het rondje geweest was, stond Patty weer op. 'Bedankt voor het delen,' glimlachte ze, 'dit is al een heel moedige eerste stap op weg naar verbetering. Zoals jullie hebben gehoord zijn we met een heel brede groep, met allerlei verschillende verslavingen. Geen enkele verslaving is minder erg dan de andere. Jullie zijn hier omdat jullie hulp en verbetering willen, en samen gaan we dit proces tegemoet.'
-
Rosa
- Site Admin
- Berichten: 28
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:30
Aaron wist al bijna dat dit voor hem niet ging werken, maar op een of andere manier hoopte hij dat dat wel zo zou zijn. Zijn verslaving kostte hem geld, zijn gezondheid en iedereen om hem heen leek er last van te hebben. Hij had zijn moeder al bijna twee jaar niet gezien, maar hij wist dat ze teleurgesteld in hem was sinds hij niet thuis was gekomen in een maatpak en een net geknipt kapsel. Hij had altijd al het idee gehad dat iedereen heel veel van hem verwachtte, maar hij kon nooit die verwachtingen volbrengen. Zijn familie had hem altijd gezien als een leuke, vriendelijke, behulpzame jongen, maar hij zag zichzelf als het tegenovergestelde. Het liefst zat hij altijd alleen op zijn kamer te gamen, maar was wel beleefd als dat van hem werd verwacht. Toen hij ooit vertrok om te studeren is hij nooit teruggekomen. Hij is ook nooit aangekomen op de universiteit, of niet in de college's in ieder geval. Nu was hij op de rand van de dood, net als bijna iedereen om hem heen. Hij keek naar zijn magere vingers en leunde achterover in zijn stoel. Er was een korte pauze met tijd voor koffie en koekjes. Aaron dronk eigenlijk nooit koffie, maar met extra veel melk en drie zakjes suiker kreeg hij de warme drank wel naar binnen. Hij nipte van het plastic bekertje, het was eigenlijk nog te heet maar het leek hem niet uit te maken. Kort keek hij naar een van de weinige meisjes in de groep en keek snel weg toen ze naar hem terugkeek.
-
Aaricia
- Site Admin
- Berichten: 29
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:15
Mia had niet echt behoefte om in de korte pauze contact te zoeken met mensen, en zo leek de rest ook te denken. Iedereen bleef stilzwijgend met een kopje thee of koffie staan, en als er oogcontact werd gemaakt wendde men de blik snel weer af - of dat deed zij wel, in ieder geval. Ze roerde wat suiker door haar thee heen en wachtte tot het genoeg was afgekoeld om te drinken. Ze had haar bekertje net leeg toen Patty riep dat iedereen weer in de kring kon gaan zitten. Snel gooide ze het restant thee samen met het plastic bekertje in de prullenbak.
'Oké,' glimlachte Patty, toen iedereen weer zat - Mia kon nu al merken dat die vrouw veel glimlachte, eigenlijk constant, maar dat was vast om de goede moed erin te houden -, 'ik stel voor dat we nu even een moment nemen om aan te geven wat je precies verwacht van deze groep. Hoe verwacht je dat jouw weg naar een schoon leven eruit gaat zien, hoe verwacht je dat deze groep je gaat helpen? Naar aanleiding waarvan en met welke verwachtingen ben je hier naartoe gegaan?' Patty keek de kring rond, op zoek naar iemand die vrijwillig zijn verhaal wilde delen. Niemand leek happig om te willen beginnen, dus uiteindelijk stond Patty zelf op.
'Dan zal ik zelf beginnen, want het is ook belangrijk dat jullie iets van mij weten,' zei ze. 'Ik ben nu zelf bijna twintig jaar clean, ik had een amfetemineverslaving. Opgelopen toen ik professioneel ging wielrennen. Mijn sportcarrière heeft door deze verslaving dan ook niet lang geduurd, en toen mijn dopinggebruik op... niet-recreatief gebied eenmaal ontdekt was, zat ik al snel weer thuis. Ik heb nooit echt carrière gemaakt, het hield op voordat het echt kon beginnen, maar ik zat thuis met een verslaving en geen baan, ik werd depressief en teruggetrokken en hield uiteindelijk geen vrienden en familie meer over. Op een dag ben ik naar een hulpgroep gegaan, net als deze, omdat ik door mijn buurvrouw betrapt werd toen ik inbrak in haar huis om geld te stelen. Ze gaf me de keus: of ze zou me aangeven, of ik zou afkicken. Ze is het eerste jaar elke week met me meegegaan, ik vond het verschrikkelijk.' Ze glimlachte nogmaals. 'Maar nu ben ik blij dat er iemand was die me dwong om niet te gebruiken. En zo iemand wil ik ook voor jullie zijn.'
Ze ging weer zitten en keek nogmaals de hele kring rond. 'En nu één van jullie.'
'Oké,' glimlachte Patty, toen iedereen weer zat - Mia kon nu al merken dat die vrouw veel glimlachte, eigenlijk constant, maar dat was vast om de goede moed erin te houden -, 'ik stel voor dat we nu even een moment nemen om aan te geven wat je precies verwacht van deze groep. Hoe verwacht je dat jouw weg naar een schoon leven eruit gaat zien, hoe verwacht je dat deze groep je gaat helpen? Naar aanleiding waarvan en met welke verwachtingen ben je hier naartoe gegaan?' Patty keek de kring rond, op zoek naar iemand die vrijwillig zijn verhaal wilde delen. Niemand leek happig om te willen beginnen, dus uiteindelijk stond Patty zelf op.
'Dan zal ik zelf beginnen, want het is ook belangrijk dat jullie iets van mij weten,' zei ze. 'Ik ben nu zelf bijna twintig jaar clean, ik had een amfetemineverslaving. Opgelopen toen ik professioneel ging wielrennen. Mijn sportcarrière heeft door deze verslaving dan ook niet lang geduurd, en toen mijn dopinggebruik op... niet-recreatief gebied eenmaal ontdekt was, zat ik al snel weer thuis. Ik heb nooit echt carrière gemaakt, het hield op voordat het echt kon beginnen, maar ik zat thuis met een verslaving en geen baan, ik werd depressief en teruggetrokken en hield uiteindelijk geen vrienden en familie meer over. Op een dag ben ik naar een hulpgroep gegaan, net als deze, omdat ik door mijn buurvrouw betrapt werd toen ik inbrak in haar huis om geld te stelen. Ze gaf me de keus: of ze zou me aangeven, of ik zou afkicken. Ze is het eerste jaar elke week met me meegegaan, ik vond het verschrikkelijk.' Ze glimlachte nogmaals. 'Maar nu ben ik blij dat er iemand was die me dwong om niet te gebruiken. En zo iemand wil ik ook voor jullie zijn.'
Ze ging weer zitten en keek nogmaals de hele kring rond. 'En nu één van jullie.'
-
Rosa
- Site Admin
- Berichten: 28
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:30
Toen Aaron het gevoel kreeg dat iedereen naar hem staarde, besloot hij maar zijn hand zwijgend op de steken, niet heel hoog, maar net hoog genoeg dat het zichtbaar was. ''Ik doe het wel.'' Zei hij kortaf. Hij rechte zijn rug en leek zichzelf even moeten voorbereiden op zijn verhaal. Eigenlijk wist niemand het, maar het was een begin voor verandering. ''Ik eh, ik ging naar de universiteit, in Ohio. Ik was heel slim, mijn ouders hadden goed geld en.. mijn toekomst was rooskleurig.'' Pauze. Hij wreef langs zijn voorhoofd. ''Toen ontmoette ik Rylee. Ze was heel knap en lief, ik kon niet geloven dat ze mij als haar vriendje wou. Ze introduceerde me aan heroïne en meth.. de eerste paar keer ging het goed maar...'' Hij zweeg weer. ''We gingen samen heroïne doen en.. gewoon op bed liggen om ervan te genieten...'' Hij was wat naar voren geleund en zijn gezicht was wat verborgen achter zijn haar. ''Toen ik wakker werd.. was ze dood.''
-
Aaricia
- Site Admin
- Berichten: 29
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:15
Mia luisterde zwijgend naar het verhaal van Aaron. Ze keek de groep rond en dacht zelfs enkele blikken van herkenning te zien, naast het medelijden - maar dat kon ook verbeelding zijn van haar kant.
Patty knikte begrijpend. 'Bedankt voor het delen, Aaron,' begon ze. 'Soms is er iets groots en tragisch nodig om de grip op de realiteit weer terug te krijgen... dat je de stap hebt gezet om naar deze groep te komen, zegt al heel veel over je doorzettingsvermogen en je kracht.' Mia beet even op haar lip en vroeg zich af hoe Patty telkens met al die zogenaamd motiverende tekstjes kwam. Ze wist dat de vrouw het allemaal heel goed bedoelde, maar af en toe was het gewoon net iets te zweverig.
Na het verhaal van Aaron stond nog iemand anders op, en uiteindelijk had Mia ook het gevoel dat ze haar verhaal moest doen - of ze wilde haar verhaal doen, dat wist ze eigenlijk niet. Ze hield het op het eerste, want een sociale verplichting voelde net iets minder eigens.
'Uhm, zodra ik oud genoeg was ben ik meteen op mezelf gaan wonen omdat het thuis niet echt te houden was, mijn vader is een alcoholist en lag vaak van ochtend tot avond lamlendig op te bank, was agressief tegen mijn moeder en mij..., maar mijn moeder wilde niet bij hem weg, dus toen ging ik maar. Ik weet niet of het erfelijk is, of dat ik gewoon een slecht voorbeeld heb gehad, maar ik dronk zelf ook heel veel, toen ik op mezelf woonde. Nooit zo dat ik niet een dag of halve week zonder kon, hoor, en ik begon ook nooit 's ochtends meteen..., maar toen kreeg mijn moeder borstkanker en voelde ik me verplicht om weer thuis te gaan wonen, want mijn vader kon niet voor haar zorgen. Ze is overleden omdat ze er te laat bij was.' Ze hield even een pauze om na te denken over hoe ze haar verhaal moest vervolgen. 'En daarna ben ik thuis gebleven, bij mijn vader, ik probeerde hem over te halen er iets aan te doen, om werk te zoeken of om af te kicken. Maar uiteindelijk was het makkelijker om gewoon naast hem te gaan zitten en mee te doen, dan om er constant tegenin te gaan. Ik ben hier naartoe gegaan omdat ik mijn vader voor de zoveelste keer in zijn eigen kots zag liggen en nou ja, dat is een goed voorbeeld van hoe ik niet wil zijn. Ik heb gevraagd of hij mee wilde hier naartoe, maar hij vond het tijdverspilling en zei dat het toch niet ging helpen.'
Patty knikte begrijpend. 'Bedankt voor het delen, Aaron,' begon ze. 'Soms is er iets groots en tragisch nodig om de grip op de realiteit weer terug te krijgen... dat je de stap hebt gezet om naar deze groep te komen, zegt al heel veel over je doorzettingsvermogen en je kracht.' Mia beet even op haar lip en vroeg zich af hoe Patty telkens met al die zogenaamd motiverende tekstjes kwam. Ze wist dat de vrouw het allemaal heel goed bedoelde, maar af en toe was het gewoon net iets te zweverig.
Na het verhaal van Aaron stond nog iemand anders op, en uiteindelijk had Mia ook het gevoel dat ze haar verhaal moest doen - of ze wilde haar verhaal doen, dat wist ze eigenlijk niet. Ze hield het op het eerste, want een sociale verplichting voelde net iets minder eigens.
'Uhm, zodra ik oud genoeg was ben ik meteen op mezelf gaan wonen omdat het thuis niet echt te houden was, mijn vader is een alcoholist en lag vaak van ochtend tot avond lamlendig op te bank, was agressief tegen mijn moeder en mij..., maar mijn moeder wilde niet bij hem weg, dus toen ging ik maar. Ik weet niet of het erfelijk is, of dat ik gewoon een slecht voorbeeld heb gehad, maar ik dronk zelf ook heel veel, toen ik op mezelf woonde. Nooit zo dat ik niet een dag of halve week zonder kon, hoor, en ik begon ook nooit 's ochtends meteen..., maar toen kreeg mijn moeder borstkanker en voelde ik me verplicht om weer thuis te gaan wonen, want mijn vader kon niet voor haar zorgen. Ze is overleden omdat ze er te laat bij was.' Ze hield even een pauze om na te denken over hoe ze haar verhaal moest vervolgen. 'En daarna ben ik thuis gebleven, bij mijn vader, ik probeerde hem over te halen er iets aan te doen, om werk te zoeken of om af te kicken. Maar uiteindelijk was het makkelijker om gewoon naast hem te gaan zitten en mee te doen, dan om er constant tegenin te gaan. Ik ben hier naartoe gegaan omdat ik mijn vader voor de zoveelste keer in zijn eigen kots zag liggen en nou ja, dat is een goed voorbeeld van hoe ik niet wil zijn. Ik heb gevraagd of hij mee wilde hier naartoe, maar hij vond het tijdverspilling en zei dat het toch niet ging helpen.'
-
Rosa
- Site Admin
- Berichten: 28
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:30
Toen de meesten hun verhaal hadden gehouden was het tijd om de dag af te sluiten, het uur was voorbij en vanaf nu moest iedereen stoppen met zijn verslaving, Aaron wist dat niemand zich daar aan ging houden, want hij was het in ieder geval niet van plan. Hij wist niet eens of hij uberhaupt wel wou blijven komen, de sfeer was niet heel gezellig, niet dat dat bij hem thuis beter was. Het regende nog steeds buiten en Aaron bleef onder het afdekje van het buurtcentrum staan toen de andere mensen van de groep langs hem heen de straat op liepen. Hij grabbelde in zijn zak en vloekte boos. ''Godver.'' Siste hij. Hij keek rond en tikte toen het meisje met de alcoholverslaving op haar rug, ze stapte net naar buiten toe. ''Sorry, heb jij misschien een aansteker? Ik ben ook nicotine verslaafd namelijk, maar dat vertel ik die Patty maar niet.'' Aaron trok een beetje flauw zijn mondhoek op.
-
Aaricia
- Site Admin
- Berichten: 29
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:15
Mia had goed voorbereid een paraplu meegenomen, en ze was bezig deze uit te klappen voordat ze de regen in zou stappen toen "die jongen met die heroïneverslaving en die dode vriendin" - Aaron? Ze was slecht met namen - haar om een aansteker kwam vragen. 'Uh, ja, momentje,' mompelde ze, terwijl ze in haar zakken rommelde. Eenmaal gevonden reikte ze het ding aan. 'Ik denk niet dat ze je je nicotineverslaving kwalijk gaat nemen, denk dat die heroïne als een aardige bliksemafleider werkt.' Ze vroeg zich even af of grapjes maken over een verslaving misschien averechts zou werken, maar eigenlijk kon het haar ook weer niet zoveel schelen, ze was hier immers voor haar eigen problemen.
-
Rosa
- Site Admin
- Berichten: 28
- Lid geworden op: 26-03-2015 19:30
''Ik hoop het maar, straks neemt ze alles van me af.'' Hij pakte de aansteker aan en stak zijn sigaret aan door met zijn hand de regen tegen te houden. ''Bedankt.'' Hij gaf het weer terug aan haar en keek haar kort aan. Hij had haar niet voorgesteld als iemand die verslaafd zou zijn, maar Aaron was ook heel slecht in mensen inschatten, daarom vertrouwde hij iedereen ook altijd blindelings. ''Mia was het toch? Pittig verhaal.'' Hij nam een trekje en veegde zijn natte haar uit zijn gezicht.