de rpg!!

[Aaricia]

Mia glimlachte ook even bij wijze van begroeting. De kring was daadwerkelijk een stuk leger dan bij de vorige bijeenkomst, en dat viel Patty ook op. 'Ik vind het hartstikke goed dat jullie de moed hebben gevonden om deze week weer te komen, dat zegt al heel veel. Ik weet uit ervaring dat het veel van jullie niet is gelukt om meteen cold turkey te stoppen, en dat is ook niet erg - het feit dat jullie opnieuw zijn gekomen geeft in ieder geval aan dat jullie de verslaving erkennen. Dat is ook waar dit uur om gaat draaien: erkenning en acceptatie.' Mia schoof wat onrustig heen en weer op haar stoel, ze wilde helemaal niet "erkennen en accepteren", ze wilde dit vooral als iets vrijblijvends zien, iets waarvan ze zo kon beslissen dat het toch niet nodig was.

[Rosa]

Aaron had duidelijk het zelfde idee als Mia. Hij zakte wat onderuit met een zucht. ''Is er wat, Aaron? Wil je iets delen met de groep?'' Aaron trok zijn wenkbrauwen op en voelde zich betrapt. ''Ik ehm, nee, niet echt.'' Hij keek naar de grond. ''Ik wil horen wat je te zeggen hebt.'' Aaron keek weer op naar haar met opgetrokken wenkbrauwen. ''Nou ik.. denk dat we allemaal wel accepteren dat we verslaafd zijn toch? Ik weet niet of het nodig is om daar een heel uur aan te besteden.'' Hij zweeg even en Patty keek naar hem. ''Maar.. u weet het beter dan ik denk ik.'' Hij keek snel weer weg.

[Aaricia]

'Hoe gek het ook klinkt,' begon Patty als reactie op Aaron, 'er is een verschil tussen "verslaafd" en verslaafd. Van jezelf zeggen dat je verslaafd bent is eigenlijk heel makkelijk, maar je moet het ook echt geloven, in volle omvang. Pas als je je realiseert wat voor invloed het heeft in je leven en dat je er echt niet zomaar mee kan stoppen, weet je hoe slecht het voor je is.' Patty hield even een pauze. 'Het is ook belangrijk om te weten dat je deze groep kan vertrouwen en dat iedereen hier is voor hetzelfde doel: afkicken. Niemand zal je beoordelen om wat je doet of zegt, of hebt gedaan of hebt gezegd. Het is een geleidelijk proces. Ik wil dat dit een open en vertrouwelijke plek wordt waar iedereen het gevoel heeft dat hij of zij kan vertellen wat er aan de hand is, dus óók als je denkt dat iets niet helpt, Aaron. Ik vind het niet erg als je dat aangeeft, juist goed.'

[Rosa]

Aaron zei niks en keek kort naar Mia. Na de therapiesessie kwam hij overeind en pakte hij zijn jas. Buiten wachtte hij tot het jonge meisje ook naar buiten was gestapt. ''Hee.'' Hij glimlachte zwak. ''Ehm, heb je misschien zin wat te gaan drinken?'' Flapte hij eruit. Aaron was nooit heel slecht geweest met meisjes, maar hij voelde zich nog steeds stom als hij tegen ze praatte, vooral als ze heel aantrekkelijk waren. Hij trok zijn mondhoeken kort op naar haar. Hij wist niet of hij haar echt al leuk vond, maar interessant was ze wel.

[Aaricia]

'Uh, ja, is goed,' zei Mia, een beetje overweldigd. Ze kende hem niet zo goed, of eigenlijk helemaal niet, maar ja - het was niet zo dat ze thuis iets te doen had, en hij leek tot nu toe in ieder geval wel de meest aardige en toegankelijke persoon in de praatgroep. 'Waar wil je naartoe?'

[Rosa]

''Oh ehm, ik dacht gewoon een koffietentje ofzo. Niets bijzonders.'' Hij krabde aan zijn achterhoofd en ze liepen samen naar de winkelstraat achter het buurtcentrum. Ze liepen een klein koffietentje in waar ze ook allerlei taartjes en simpele broodjes verkochten. ''Ik haal wel wat voor je, wat wil je?'' Hij pakte zijn portemonnee uit zijn binnenzak.

[Aaricia]

'Doe maar een cappuccino, verder niets,' zei Mia, terwijl ze alvast aan één van de tafeltjes ging zitten. Ze dronk niet echt veel koffie, meestal thee, maar een cappuccino vond ze dan wel weer lekker, soms. Kon ze in ieder geval mooi zeggen dat ze niet verslaafd was aan cafeïne.

[Rosa]

Hij haalde een cappuccino en voor zichzelf een chocolademelk. Hij ging weer tegenover haar zitten en gaf haar haar beker. ''Hier.'' Hij glimlachte kort en nam een slok van zijn zoete romige drank. Hij haalde diep adem en zette zijn beker weer neer. ''Het is wel fijn als we iemand hebben die je steunt. Toch? Jij bent de enige die weet van mijn verslaving, op mijn dealers na dan... Ik dacht misschien kunnen we elkaar helpen.''

[Aaricia]

'Ja,' mompelde Mia, terwijl ze twee suikerklontjes pakte uit het potje wat op tafel stond. Ze zuchtte en dacht aan het "spreekuur" van vanmiddag. 'Ik vraag me gewoon af... of het echt gaat helpen. Patty kan nog zo vaak zeggen hoe goed het is dat we weer zijn gekomen, maar, nou ja. Ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen maar ik wil me haar niets verplicht voelen, ik vind haar niet eens zo heel sympathiek met al dat zweverige gedoe over kracht en moed.' Het liefst wilde ze gewoon niet meer komen, verder gaan met haar leven zoals twee weken geleden. Zo verkeerd was dat nou ook weer niet geweest, en dan kon ze gewoon op haar eigen tempo er vanaf proberen te komen zonder dat ze elke week verslag moest komen doen.

[Rosa]

''Ja, ik begrijp wat je bedoelt.'' Aaron sloot zijn handen om de beker. ''Ik ben alleen bang dat ik het in m'n eentje niet kan, ik kan het met deze groep al niet, ik heb vanmiddag zelfs al weer vier gram gekocht.'' Hij haalde diep adem. ''Misschien moet ik maar accepteren dat ik verslaafd ben en doodgaan ofzo.''